این اثر بی شک جز 5ترک برتر کارنامه هنری ایشون هست.
ترانه سرا:پگاه جانباز / موزیک و تنظیم:صالح رضایی
اگر از ابتدای کار شروع کنیم این آهنگ ، همان اول کار
فضای یک اتاق را با آلات موسیقی داخلش برای مخاطب ترسیم میکنه ،
تا جایی که علی عبدالمالکی اوج آهنگ را اجرا می کنه و با نت های موسیقی
کمی بازی میکنه تا هنوز اون فضا حفظ شود.
نکته قابل توجه اینجاست طوری این آلات موسیقی در این آهنگ به کار برده شده
که تقریبا ویالون ، فلوت، نی، پیانو دارن یک گروه را تشکیل می دهند
و مخاطب را از این طرف به آن طرف می رساند.
فضای صدای علی عبدالمالکی طوریمیکس و مستر شده تا
قشنگ احساس بشه تنهاست درون این فضا و ادوات موسیقی
به خوبی پوشش دادند این صدا را میشه گفت هنر تنظیم کننده اینجاست که
طوری سازها را در زمان های مختلف روی این کار قرار داده که
تقریبا همه سازها سهم یکسانی در به اتمام رساندن کار دارند.
گوش شنونده تنها به صدا گوش نمیده، بلکه به بالا رفتن آکوردها ،
پایین بردن گامها و همچنین تحریر آخر صدای علی عبدالمالکی کاملا گوش میدهد
و شنونده دوست دارد تا آخر کار یک زیر صدا و یا
یک ملودی به جای کارمداوم تکرارشود که دقیقا این کار را سازهای ،
پیانو و ویالون به نحوه احسن انجام میدهند.می توانیم بگوییم
که اگر از سازهای زنده در این آهنگ استفاده نمیشد شاید کمی کار را
دچار یکنواختی میکرد. چون قالب ترانه این آهنگ کمی طولانی بود و
فواصل زمانی را برای بیان یک جمله نیاز داشت.
ولی ناگفته نماند که تقریبا کارتیمی برای این آهنگ بسیار قوی بوده،
چون شنونده با همه ی این اهنگ ارتباط برقرار میکند طوری که احساس می کند
در این فضا قرار دارد و شخص سوم خود آن است یعنی خواننده ،
آلات موسیقی و شنونده... برای این کار بسیار زیبا باید به ترانه سرا،
آهنگساز، تنظیم کننده و به خصوص خواننده محترم
جناب آقای علی عبدالمالکی تبریک گفت و امیدواریم که از این قبیل کارها
در موسیقی کشور بسیاردیده شود و
باعث پیشرفت موسیقی این سرزمین هنرپرور شود.